Zaterdag 1 september 2012– De beklimming

Vandaag is de grote dag! Vroeg op en eerst maar eens goed ontbijten in de tent. De groep wandelaars is dan al weg met de bus naar Bedoin. Als we terugwandelen naar ons appartement kijken we nog eens naar de top. We constateren dan de wolken minder hard bewegen als gisteren. Peder en ik kijken elkaar aan en weten het zeker: als de route naar de top open gaat, dan gaan we absoluut door!

Het is wel zaak om goed warm gekleed aan de start te verschijnen. Onder het Mont Ventoux fietstenue gaan dus enkele laagjes kleding, waaronder een thermohemd of thermojack.  We wandelen tegen 8 uur richting bus, bepakt en bezakt met bidons en voedsel.

Om 9 uur kijken we naar de start van de hardlopers en handbikers. Na een toespraak van Peter Klerk en 1 minuut stilte voor alle slachtoffers van kanker wordt er afgeteld en vertrekt de groep.

Wij zitten in de derde startgroep van de fietsers en moeten wachten tot 9:40 uur. Het begint toch wel spannend te worden…..

 En dan is het zo ver: 10-9-8-7-6-5-4-3-2-1-0…… de schoenen klikken op de pedalen en daarna is het draaien. De eerste kilometers gaan tussen wijngaarden door en zijn heel goed te doen. Pas na 5 km begint het venijn: een scherpe bocht naar links en daarna is het 10 km trappen tegen een helling van 9-11%.  Halverwege wordt de bebossing minder en krijgen we de mistralwind vol van voren op ons. Er zit niets anders op dan door te draaien…..

Een kilometer voor Chalet Reynard neemt het aantal supporters flink toe. Ze moedigen aan, klappen, juichen. Maar de vraag is natuurlijk: mogen we door? De laatste honderd meter zijn indrukwekkend: door een haag van honderden mensen en supporters rijd je het plein voor Chalet Reynard op.

Al snel ontmoeten we elkaar. We hebben allebei zonder stoppen of afstappen de beklimming in 1 keer gedaan. Peder heeft een indrukwekkend tijd van 1h23min gereden. Jan Gerard deed het in 1h37 min. We voelen ons nog best goed en vinden het ter plaatse echt jammer dat we de top niet mogen beklimmen. Al gauw slaan we aan het rekenen welke tijden we gehaald zouden hebben bij een complete beklimming….. het blijft speculeren.

Het is koud en we besluiten om de afdaling naar Sault te gaan doen. Samen met Jorrit, Carola, Berit en Heidi dalen we 19 km lang af. Met Jorrit doen we een warme kop koffie op een terras in Sault bij aangename temperaturen.

Later op de middag willen samen lunchen in Montbrun. Wolter Piek is inmiddels ook terug en wandelt ook mee. Jammer genoeg is alles dicht….

Dan maar naar de Super U en zelf aan de slag voor een salade met stokbrood. De tafel van het appartement gaat naar buiten en er wordt weer flink wat afgelachen. Op de balkons boven ons worden nog heel wat schuine bakken ingebracht door Geert Dentro en Eduard Annen. De sfeer is fantastisch en de temperatuur is weer zeer aangenaam.

Naadloos gaat onze lunch over in de BBQ. Daarna barst het feest los onder leiding van DeeJay Nelson. De beentjes gaan van de vloer en tot 24 uur wordt er doorgefeest.

Daarna gaan de oogjes toe…